de oase

Na de pizza bleven we nog even hangen in de woonkamer van het hotel. Dit was namelijk de enige plek waar de ontvangst van de WiFi goed was. Het resultaat hiervan was dat iedere Nederland met z'n telefoon in z'n hand op n bank hing maar na de nodige berichtjes te hebben verstuurd kwamen de landgenoten in gesprek en zo werd het toch nog gezellig op deze WiFi plek. Zo was er een stel uit nietap, het fietsgezin die we al eerder ontmoet hadden in marrakech, twee vriendinnen die ons hadden gespot toen we op onze duster stonden te wachten en twee verdwaalde Duitsers die druk geanimeerd met elkaar aan het praten waren. We bleken bijna allemaal op weg te zijn naar dezelfde bestemming: de woestijn. De een per kameel en de ander per stoere 4x4. De reisverhalen werden uitgewisseld en zo we het toch nog laat. Na een redelijke goede nacht ging om zes uur de gebruikelijke minerette. Volgens mij ga ik er aan wennen want ik werd wakker maar sliep vervolgens ook weer door. Na het lekker ontbijten met uitzicht op het grote zandkasteel, vertrokken we naar het zuiden. Zagora was de eindbestemming. Of het kwam door het weer, bewolkt en heiig, of door het prachtige geweld van gister maar de route viel tegen. Misschien zijn we verwend dat kan ook maar de N9, ruim 200 km lang, was een afwisseling van kleine stukjes asfalt met hele grote stukken wegonderbreking. Wij hebben uitgerekend dat minstens 25% van de mannen werkzaam moet zijn in de wegenbouw! Ongelofelijk hoe ze dit hier aanpakken. In Nederland verbeteren we stukje bij beetje de weg, zodat men zo min mogelijk last heeft van de werkzaamheden. Maar hier lijkt het of ze eerst een apparaat huren om het oude asfalt van de weg te schrapen, dit over een lengte van 200 km doen, en zo hun werkzaamheden vervolgen. Met als resultaat dat wij over de 200 km ruim vijf uur hebben gedaan. Een weg langs de draavallei, een rivieroase die zich van de plaats ouarzazate ( hier overnachten we op de terugreis) totaan de Atlantische oceaan uitstrekt. Grote delen van de film THE sheltering Sky is hier opgenomen. Volgens de boekjes is het 1 van de mooiste landschappen van Marokko maar heel eerlijk gezegd viel het ons erg tegen. Her en der kwam je nederzettingen tegen die veel weghebben van oorlogsgebied. Veel leegstaande huizen met daarnaast huizen in aanbouw. Een soort van spookdorpjes. Vervolgens reed je verder langs palmbomen en kwam je van het ene op het andere moment in een heel drukke straat waar een markt gaande is. Op deze markt zie je bijna alleen maar mannen, ik vraag mij af waar de vrouwen zijn gebleven? In Nederland zijn zij het toch die meestal te vinden zijn op de markt? S middgas reden we het plaatsje zagora binnen. Hier wonen ruim 40000 inwoners. Al snel vonden we de bordjes naar onze riad. Via kleine weggetjes kwamen we aan bij onze oase.... Want wat een prachtig plekje hebben we. Na een heerlijke lunch in de tuin, hebben we ons geïnstalleerd bij het zwembad. We kunnen nog wat bezienswaardigheden hier bezoeken, oa een kloosterachtig complex en een pottenbakkerij maar eigenlijk.... Gaan we dat niet doen! We hebben immers ook vakantie! We hebben voor vanavond afgesproken om hier in de tuin te eten! En dan een goede nachtrust te pakken want morgen is DE dag... Dan gaan we op de kameel door de woestijn en slapen in de Sahara. Ik denk dat we onze rust nu wel even nodig hebben, haha want dat slapen zal wel een dingetje gaan worden. 1 geluk ze hebben er vast geen minerette... Wat ze er ook niet hebben is WiFi dus jullie zullen het even een dagje zonder verslag moeten doen!