Ohhh & ahhh

het boek lezen bleef erbij. We besloten het beroemde plein in de avond te aanschouwen ondanks de slangen... En het klopt. Bij een middagbezoek aan dit plein heb je echt wel je bedenkingen maar s avonds is het een waar spektakel. Ondanks dat je bij iedere stap wordt aangesproken, ondanks de eentonigheid van niet echt originele souvenirs heb je ogen en oren te kort. De eetstalletjes zijn een waar schouwspel, ieder stalletje probeert klanten naar binnen te trekken. Dat het niet onze manier is oké maar respect voor de lef die menig Marokkaan in de strijd gooit om toch een boterham te verdienen. We besloten naar de noordkant van de medina te gaan. Daar waar de Marokkanen graag komen. Echt Bangkok is er niets bij, een doolhof van straatjes, en wat een mensen ongelofelijk. Onze missie was echt traditioneel eten want we gingen immers voor de couscous. Ons criterium was degene die aan de deur stonden. Bij de meeste restaurants deden ze vreselijk hun best om toeristen naar binnen te slepen maar dat was nou juist wat wij niet wilden. En we werden beloond, via een trap kwamen we bij een geweldig leuk traditioneel ding. Couscous, tajine en pizza werden besteld en o wat hebben we lekker gegeten. We dronken nog een koffietje tot besluit in ons leuke cafeetje babich en stortte ons in de wirwar van de straatjes van de medina en weet je.... We kennen bijna de weg.. Zelfs zonder plattegrond. Daarna naar bed want om zes uur ging de eerste minerette! Na een heerlijk ontbijten namen we een taxi naar europecar en hoera hoera 1 keer van te voren vergeten te vragen wat de taxiritjes moest kosten en afgestraft met een heerlijke afzetprijs. Maar goed, de auto stond nog niet klaar, een afgewezen poging om een dubbele verzekering af te sluiten, en na een uurtje konden we onze prachtige witte Dacia duster starten. Traditioneel reden we verkeerd, misschien toch in het vervolg een TomTom bij de auto te uur. Na een half uur in de verkeerde richting kwamen we erachter dat we anders moesten. Toch maar fk Google Mappsopgestart en huuphuup de hoede richting. Het Atlasgebergte tja en echt ik weet niet wat ik moet opschrijven, ruim vijf uur lang hebben we gefascineerd om ons heen gekeken. De ohh's en ahh's, kijk daar, nee daar vlogen door de auto heen. Wat een prachtige kleuren. Om de vijf meter had ik wel een foto kunnen maken maar echt ik had nog wel tig fotografiecursussen kunnen volgen ik weet zeker dat ik de prachtige beelden in m'n hoofd voor geen 10% op de foto kan vangen. Steffie bleef maar strooien met kennis opgedaan in de aardrijkskunde lessen, is zo'n herexamen toch nog ergens goed voor. We stegen tot 2260 meter hoogte, we aten met adembenemend uitzicht en uiteindelijk arriveerden we bij ons hotel. Die viel een beetje tegen maar de herinnering aan deze prachtige dag maakt alles goed. En ook het uitzicht van het hotel is de kroon op deze dag namelijk de kashba van ait ben haddou. Een soort zandkasteel in het groot, werkelijk prachtig. En alsof we nog  niet genoeg  indrukken hebben opgedaan hebben we direct maar deze zandkasteel beklommen en weer dat schitterende uitzicht op de Atlasgebergte. Nu hangen we moe maar voldaan bij het zwembad. Maar even terug bij af: de Libelle en voor straks een pizza margeritha anders gaan we wel heel erg onrustig de nacht in. Morgen staat een vervolgroute door de atlas op de planning met als eindpunt de stad zagora.