1 met de natuur

zou het ons lukken? 24 uur lang zonder wereldnieuws, WiFi, radio, tv, iPad, telefoon, andere invloeden van buitenaf. En als dat zou lukken, hoe zou dat dan bevallen? We gaan het ervaren. Om ons voor te bereiden hebben we eerst vier uur lang een aaneenschakeling van workshops. De eerste opdracht is rijd naar de moskee Mohammed zes op de boulevard Mohammed vijf ehhh oké. We zijn te vroeg bij de grootste moskee van zagora , en zien niemand die of op een gids lijkt of op toeristen die samen met ons de workshops doen.. Zitten we wel goed. Er bestaat nl ook een boulevard Mohammed zes... Maar gelukkig na een paar rondjes zien we opeens een hoogblond meisje met een lange jongen plus rugzak. Dus missie volbracht. De dames die wel al eerder hebben ontmoet tijdens deze en sluiten aan en we rijden naar een achterbuurtje in zagora. De gids neemt ons mee naar zijn huis, daar krijgen we thee en nootjes. Hij laat ons trots zijn huis zien. Het is er klein, geen ramen en daardoor muf. Vervolgens wandelen we langs de begraafplaats, en kleine straatjes met schreeuwende kids en keuvelende vrouwen naar de oase bomvol dadelpalmbomen. Hij vertelt ons een bizar verhaal. De geliefde koning ( blijkbaar niet bij iedereen) heeft een dam laten bouwen in de rivier de draa. De rivier die zorgt dat de vallei een oase is. Echter hij heeft besloten dat de dam dicht is en dat dit gebied geen water heeft. Er is een tekort aan water en hij heeft besloten dat er plaatsen zijn die meer recht hebben op dit water vandaar het sluiten van de dam en vandaar dat zagora wel een prachtige brug heeft maar geen water onder de brug door. We lopen door een oase met een prachtig irrigatiesysteem echter zonder water... Vreemd. Maar blijkbaar is deze democratische moderne koning toch niet zo heel hip. We lopen verder en komen op een prachtig plekje aan.onder een boom, mooi kleed, kussentjes en thee.. Natuurlijk thee. Workshop 1: hoe zet je echte Marokkaanse thee, nou wij kunnen het nu maar echt geen aanrader: mierzoet! Er gaan gewoon brokken suiker in. Dan stappen we over naar workshop 2: hoe begroet de marokaan een andere marokaan op straat. Een openbaring! Mannen kussen elkaar dus gewoon, vier keer! Oudere vrouwen kussen elkaar op de hand,  kinderen kussen de ouders op het voorhoofd en de hand en of mannen en vrouwen elkaar begroeten hangt af van de vrouw... Er werden rollenspellen gedaan echt leerzaam, dan workshop drie: hoe maak je een tulband... Ook leuk. Er kwam een verkleedkist en iedereen werd aangekleed in traditionele berberkleding. Klaas werd nodamenhoofd, super leuk. Foto's zijn te koop. En toen workshop vier: hoe ding je af en die was erg snel afgelopen. Ze willen het gewoon niet vertellen. Snap ik ook wel. Maar goed we liepen vervolgens weer naar Mohammed z'n huisje, konden nog even van het toilet gebruik maken en vervolgden onze reis naar een hotel waar een meneer ons stond op te wachten om de route uit te leggen naar de kamelen. Zo gezegd zo gedaan, we hadden een uur speling en we hadden honger. 1 en 1 is thee dus in tamougrite stuitten we op een superieur ding van een Zwitserse die in haar tuin met drooggelegd zwembad kleine tentjes had op gezet om lekker in te lunchen. We aten heerlijke pastille, een soort taartje van bladerdeeg gevuld met kip en  bedekt met poedersuiker en kaneel, rare combi maar echt heerlijk. Probleem was dat het erg lang duurde en dat de uur speling die we hadden plots weg was. Dus hup gas erop n door de prachtige omgeving met maximale snelheid naar de plaats waar de kamelen ons al stonden op te wachten. Vijf voor vier scheurden we de parkeerplaats op ( vier uur konden we uiterlijk vertrekken)  we regen allemaal een kameel toegewezen, draaiden een tulband om ons hoofd en met de adrenaline nog in ons lijf van het bijna te laat komen klommen we op onze beestjes, het avontuur tegemoet. Anderhalf uur met de felle zon op je hoofd al schommelend hielpen goed om te omstreden en om 1 te worden met de natuur. De zandduinen werden zichtbaar, de boompjes werden steeds kleiner en de kleuren werden steeds geler. Opeens was er paniek onder de kamelenherders ( ik weet niet of ze zo heten) want de minErette ging af, er moest gebeden worden, twijfel twijfel En ja hoor. De kamelen werd tot halt geroepen en de herder ging op z'n knietjes.hij excuseerde zich voor het gebed maar niemand die zich er aan had gestoord.We vervolgden onze reis en net toen we echt onze kont en spieren aan de binnenkant van je dijbeen begonnen te protesteren doemden  het tentenkamp op. Maar haha geintje.. Het was niet ons tentenkamp maar dat van de quadrijders want dat schijnt ook heel hip te zijn. Terwijl wij probeerden 1 met de natuur te worden scheurden een stuk of wat toeristen vrolijk rond op mega quads, weg rust, weg zennmoment. Maar goed we moesten nog een klein stukje verder. Het geluid van het motorgeluid verstomden en daar was ons kampemente.We stegen af en wisten even niet meer hoe dat moest: lopen... Dat je dat na anderhalf uur alweer vergeet. Op een kleed werden we opgewacht met jawel thee! Een koud biertje daar hadden ze echt grof geld mee kunnen verdienen maar nee, we moesten 1 worden met de natuur en daar hoort blijkbaar thee bij. De tenten zagen er bovenverwachting best luxe uit. Gewoon bedden en er was zelfs een heus toilet met een wasbakje en een kraantje.. Daar is het betere boerenbed echt basis bij. Na wat gekeuvel gingen we de zonsondergang bekijken want dat moest toch wel 1 van de hoogtepunten worden maar wat een pech: bewolking!! De timelapsecamera van 1 van onze medereizigers kon de tas weer in. Maar goed het uitzicht was prachtig vanaf een zandduin en het besef dat je echt in een woestijn zit was toch wel heel magisch. We werden uitgenodigd voor het avondeten en ook dat hielp ons in het 1 met de natuur proces.. Het was.. Tja.. Basis zeg maar. Na het gebruikelijke theeritueel werden we uitgenodigd bij het kampvuur, de trommels werdengeslagen en we werden uitgenodigd voor de Marokkaanse polonaise.. Leuk maar ook wel slaapverwekkend, we waren moe en zochten onze tent op om vervolgens af te spreken om om 12 uur dewekker te zetten want dan zou de bewolking weg zijn en zouden we de sterrenhemel goed kunnen zien. Gelukkig hielp dat proces ons goed om 1 geworden met de natuur want om 12 uur maar ook om twee en om vier uur was het gewoon nog bewolkt en liet de weerapp ons in de steek. Geen sterren en je dus overgeven aan de vermoeidheid. Het was koud maar ook weer niet zo koud.. Het was een onrustige nacht uiteindelijk vielen we in slaap met de wekker om zeven uur want volgens de weerapp komt om 7:27 de zon op en dat moet prachtig zijn. Welterusten!