Amerikaans spektakel 2.0

In de wetenschap dat het beter is om je gelijk aan te passen aan het ritme van de stad, probeerden we allemaal geforceerd onze ogen open te houden. Echter toen 1 iemand de moed opgaf volgden er meer. Het was een onrustige nacht met veel echte Amerikaanse geluiden, rond vijf uur gaf onze biologische klok aan dat we echt uit bed moesten... behalve bij Steffie: haar biologische klok had de tijd van haar leven! Om 7 uur besloten we dat het genoeg was, klaas en louwe gingen de deur uit om een ontbijt te scoren. Het duurde vrij lang voordat ze terug waren, waarom nemen mannen hun telefoon nooit mee als dat nodig is? De hele planning ging door de war. We zouden om 9 uur vooraan in de kerk zitten, na de stress van gister had het er alle schijn van dat de stress vandaag opnieuw z'n intrede zou doen... ho, stop, dat gaan we niet doen dus! De kerkdienst werd verschoven naar 11 uur, Steffie bakten eieren en de mannen kwamen terug met lekkere koffie en croissantjes, zo hoort de vakantie te beginnen. Lopend gingen we richting prospect place, een groot park waar druk de zondagse sport werd bedreven, alles en iedereen loopt daar met koptelefoontjes hard. Helaas had Arlette niet haar juiste navigatiestand aan, ze leidde de groep totaal de verkeerde kant uit. Zo kwam de kerkdienst van 11 uur toch nog in gevaar. We besloten taxi's aan te houden en zo richting de brooklyn tabernacle te gaan. Daar aangekomen stond er een megarij!! Ongelofelijk! Een rij om de kerk in te komen, daar kunnen ze in Nederland jaloers op zijn. Eenmaal binnengekomen keken we onze ogen uit! Een megazaal, een waanzinnige organisatie en een gigantisch koor. De afgelopen jaren heeft dit koor maar liefst zes Grammy's gewonnen. Wat een sfeer! Het was niet helemaal vol maar er kunnen 3200 mensen in. Jim cymbala leidt al meer dan 40 jaar het koor en zijn echtgenote dirigeert het koor. Er wordt veel gezongen, geklapt en met handen gezwaaid maar ook veel gepraat. Veel stof om over na te denken oa de zin: als je bang bent sterf je iedere dag, als je nooit bang bent sterf je maar 1 keer! Zo'n kerk heeft echt een functie in de Amerikaanse maatschappij, de eenzame, de arme de zieke mensen hebben een belangrijke plek in deze kerk. Ik vroeg mij wel af dat wanneer er geen kerken in Amerika zouden bestaan wat er dan van dit land zou overblijven als je nu al ziet hoe verrot het land is. Een bijzondere ervaring deze kerkdienst waar je wordt uitgenodigd om op te staan van je stoel en in 1 minuut tijd zoveel mogelijk mensen de hand te schudden en ze een goedemorgen te wensen. Ook wordt er gevraagd om aan het einde van de dienst je naaste een knuffel te geven, iets wat wij nuchtere Hollanders toch echt wel gek vinden. Ik was blij met mijn buurmannen, madelief daarentegen kreeg een hartelijke knuffel van een dikke negerin!  Na de dienst stonden we opeens op straat in de drukte van brooklyn. Een vrouw sprak klaas aan, en vertelde hem dat hij blij moest zijn met het geschenk van Jezus dat hij zo prachtig lang was! Halleluja! Met de taxi reden we naar prospect parc waar de laatste dag van smorgasburg was. Allerlei kraampjes met heerlijke hapjes en drankjes. Een mix van noorderzon en culinair Zandvoort. Met volle magen doken we een soort van busje in die ons naar Barclay center bracht. De brooklyn nets speelden tegen de Atlanta hawks. Ogenschijnlijk een spektakel van een hele andere orde dan die van vanmorgen maar eigenlijk zijn er heel veel raakvlakken. Ik bedacht mij dat Amerika wel een volkje is dat graag vermaakt wil worden met groot spektakel. Veel uiterlijk vertoon, want ook hier was een het een hoog geklap en gejoel. Een belevenis om mee te maken. Kippenvel toen het Amerikaanse volkslied acapella door een zangeres werd ingezet. Ook de entertainment tussen het spelen door was indrukwekkend. Kortom een enerverende dag, we zijn moe. Vandaag veel spektakel morgen staat een fietstocht op het programma!